Hello / Goodbye

Het is nu vrijdagochtend 15 februari. We worden straks opgehaald met de taxi naar het vliegveld voor onze vlucht naar Bangkok, waar het allemaal 7 weken geleden begon. En morgen (zaterdag 16) vliegen we terug naar Nederland, waar we alvast wat warmte naar toegestuurd hebben zodat de overgang niet zo groot is 😜

De laatste dagen hebben we doorgebracht in Ho Chi Minh City; wat is dat een bijzondere stad! Woensdag 13 februari zijn we begonnen met een stadswandeling onder begeleiding van een lokale gids die ons erg veel wist te vertellen over de historie, leven en gebruiken van Vietnam en HCMC. Al wandelend kregen we een hele bijzondere kijk op deze stad en vervolgens zijn we met de gids ergens gaan lunchen waar we samen nooit terecht gekomen zouden zijn. Later hebben we op eigen houtje nog een aantal tips van hem bekeken en hebben we gegeten en genoten op een wel heel bijzondere plaats, namelijk het dakterras van het Rex Hotel. Dit hotel heeft in de Vietnam oorlog een belangrijke rol gespeeld onder de aanwezige journalisten die in dit hotel bijeenkwamen voor de dagelijkse briefing van de Amerikanen. Moe gewandeld (toch heel anders dan fietsen) trekken we ons weer lekker terug uit de hectiek van de stad en genieten we na van deze bijzondere dag in ons 'huisje'.

Donderdag 14 februari. Vanmorgen hebben we onze ingepakte fietsen opgehaald. Moesten wij zelf moeite doen om de fiets in een doos van 1.70 te prutsen, deze vakman lukt het met een doos van 1.40. We krijgen dan de fiets wel als een soort van bouwpakket mee naar huis, maar we hebben alle tijd om ze weer in elkaar te zetten. Vervolgens heeft hij een taxi voor ons geregeld om weer naar het hotel te komen. Ook weer opgelost! Vanmiddag naar het museum van de moderne kunst geweest en wij waren zeer onder de indruk van de expositie. In een prachtig koloniaal gebouw hangen, staan en liggen zeer bijzondere kunstwerken. Om de spiertjes te belonen voor hun uitstekende werk de afgelopen week hebben wij ze nog getrakteerd op een heerlijke uitgebreide massage. Dat is ook iets wat we zullen missen....

We kijken terug op een geweldige en heel bijzondere fietsreis! De afgelopen dagen bij kunnen komen in Ho Chi Minh en na een dag al weer tot de conclusie gekomen dat we het fietsen missen. Terug kijkend op onze langste vakantie ooit en eigenlijk gewoon onvergetelijk. Je bent maanden bezig met de voorbereidingen, alles op het laatst nog klaar maken maar alles op tijd ingepakt en helemaal gereed voor vertrek. Je hebt het zo in je hoofd en dan blijkt gewoon dat sommige zaken anders lopen. Anticiperen noemen ze dat en dat hebben we denken wij op de juiste wijze moeten en kunnen doen. Samen sterk staan in bijzondere situaties die je totaal niet in de hand hebt. Een klein stukje Thailand, maar het merendeel Cambodja en het laatste stuk Vietnam hebben ons geleerd wat een verscheidenheid hier in Azië ook is voor wat betreft cultuur, natuur, netheid, armoede, maar vooral de lieve en hartelijke mensen in deze landen hebben onze harten beslist en allen op hun eigen wijze gestolen. De oneindige wegen met vergezichten in Cambodja, de kleine smalle weggetjes met veel water en groen in Vietnam zijn slechts enkele voorbeelden van hoe we alles hebben ervaren en nog lang van mogen nagenieten.

We hebben ervaren dat het afwijken van de gebaande paden tot verrassende ervaringen leidt en dat de routes volgens het boekje wellicht dezelfde eindbestemming hebben, maar vaak minder leuk zijn dan het vinden van eigen routes. (Wat een overeenkomsten met het 'echte' leven ;-)

En wat hebben we genoten van de ontelbare "Hello's" en wij zeggen op onze beurt nu "Goodbye" en hopelijk tot snel!

We realiseren ons dat we heel erg "rijk" zijn om dit te mogen en kunnen doen. Met grote dank aan onze werkgevers die het mogelijk maakten om 7 weken achtereen vakantie op te nemen. Zonder jullie medewerking was dit allemaal niet gelukt, super! Ook de steun van onze ouders is heel belangrijk voor ons geweest, maar we zijn bijna weer thuis hoor! En wat we al eerder schreven dat we de berichten en reacties onderweg erg leuk vonden. Voor onszelf zijn de verhalen op de blog ook een mooi naslagwerk. Want wat we allemaal beleefd hebben in 7 weken zouden we anders niet zo na kunnen vertellen.

Je kunt je misschien ook voorstellen dat we door de vele slaapplaatsen 's nachts wel eens wakker zijn geworden en wel heel goed na moesten denken waar we waren en aan welke kant van de kamer het toilet ook al weer zat. We hebben harde bedden leren waarderen maar daarna weer genoten van een zachter matras. En nu hebben we ook weer zin om in ons eigen bedje te slapen! (En dromen over deze reis en over onze volgende....)

Hartelijke (fiets) groeten van Klaas en Grietje