T(o)et-t(o)et

Terwijl in Nederland het koffietijd is en de dag ten einde loopt is het voor ons al weer bedtijd. Na de hele dag fietsen en buitenlucht vallen wij straks als een blok in slaap, nagenietend van de afgelopen dagen.

Woensdag 6 februari. Vandaag gaan we weer fietsen en daar hebben we zin in! We beginnen met en vroeg ontbijt in het hotel. We schenken onszelf een bakje koffie in en deze blijkt koud te zijn. Op de vraag of er ook 'hot coffee' is pakt de medewerker het kopje aan en zet het in de magnetron..... Ja, zo krijg je het ook warm... Na diverse heuvels te hebben bedwongen op de vroege ochtend komen we mooi op tijd bij de boot. Eenmaal onderweg komt op een gegeven moment de kapitein naar ons toe lopen met in zijn kielzog een vrouwelijk bemanningslid met een plexiglazen doos met allemaal envelopjes en iemand met een fototoestel. Ons werd een gelukkig nieuwjaar gewenst en we mochten beiden een envelop uit de doos nemen, waarna wij met de kapitein in ons midden op de foto werden gezet. We waren zo overrompeld dat we van dat moment zelf niet eens een foto gemaakt hebben. Het is gebruikelijk bij TET dat er envelopjes met geld kado worden gedaan. Klaas had de grootste buit; 100.000 Dong (€ 3,80). Na een zeer voorspoedige overtocht (kan ook te maken hebben met de reispilletjes de we tijdens de heenreis van een aardige Canadese toerist gekregen hadden) gingen we op pad naar het platteland van Vietnam. Al snel hoorden we weer het welbekende en zo geliefde 'hello' en nu ook vaak van volwassenen. Onderweg zagen we dat vandaag echt een dag is voor familiebezoek. Heel veel winkeltjes waren dicht en families zaten met z'n allen te eten. Op een rustig paadje door een dorpje werden we zelfs uitgenodigd mee te eten (Hebben we niet gedaan). Het is ons inmiddels ook duidelijk wat de nationale volkshobby is: karaoke. Na het eten worden blijkbaar de grote boxen klaargezet en wordt luidkeels gezongen. Soms zelfs huizen tegenover elkaar of naast elkaar waarbij ze probeerden het geluid te overstemmen. Wij kunnen ons voorstellen dat het in de loop van de dag met de nodige alcoholische versnaperingen wel eens tot burenruzie kan leiden. Al fietsend door het prachtige groene landschap met rijstvelden, palmbomen en dorpjes denken wij vandaag minstens 50 karaokes te hebben gehoord.

Gelukkig voor ons waren er diverse tentjes open en zo hebben we een heerlijk stokbroodje gehad voor de lunch en een kort tukje gedaan in een hangmat. We komen regelmatig overkappingen tegen met een aantal hangmatten. Wanneer je wat drinken en/of eten koopt kun je daar lekker in gaan liggen.

Aangekomen in het stadje Tri Ton konden we onze guesthouse niet vinden, maar de communicatie verloopt hier heel makkelijk omdat Vietnamezen hetzelfde alfabet als ons hebben, dus na het tonen van de naam van het guesthouse werden wij goed op weg geholpen. Moe maar voldaan na deze prachtige tocht met vele nieuwe indrukken kwamen we aan op onze slaapplek. Moet je voorstellen.. een kamer van 20 m2, badkamer, koelkast, airco en ook nog een schommelbankje voor de deur om buiten te kunnen zitten voor nog geen 7 euro. In het stadje zelf wordt feest gevierd, alles is versierd en er is een kermis. Wij lopen hier een beetje als grote,reuzen tussendoor en hebben veel bekijks. Vanavond zaten we in een restaurantje te eten, komt er plotseling een meisje naast ons staan. Zeer verlegen begint ze te vragen 'Hello, what is your name? Zo aandoenlijk. Ze vertelde haar naam en dat ze 9 jaar is. Haar moeder vertelde later aan ons dat ze graag Engels wil leren spreken en richting ons haar stoute schoenen had aangetrokken want zo vaak krijgt ze de kans niet.

Erg leuk land Vietnam!

Afstand 94,6 km Gemiddelde snelheid 19,4 Gemiddelde temperatuur 31 Wind, hoe kan het anders schuin tegen Hoogtemeter 175

Donderdag 7 februari. Die 7 euro is natuurlijk exclusief ontbijt (inclusief knoeperhard bed maar toch goed geslapen) dus vanmorgen op onze schommelstoel onze gekochte yoghurtjes gegeten en op naar een koffietentje. We bestelden '2 hot coffee' en vriendelijk knikkend namen ze onze bestelling in ontvangst. Even later werden ons 2 longdrinkglazen met koffie en ijs met een rietje gebracht. We hebben maar niet gevraagd of ze het even in de magnetron konden zetten... We weten inmiddels ook wat de Vietnamezen de 2e dag na Oud en nieuw doen: ze gaan massaal op pad! Duizenden en duizenden scooters en iets minder auto's met het constante getetter van claxons. Op een weg, die als rustige weg wordt omschreven, was het een drukte en kabaal van jewelste. In ons boekje werd een natuurreservaat omschreven als rustig landschap, maar dan niet in de week van TET blijkbaar. We zijn daarom weer eens van de gebaande paden en route volgens het boekje afgeweken en hebben alsnog rustigere weggetjes naar Chau Doc kunnen vinden. Hier bleek wel dat wanneer je als Vietnamees niet op pad was gewoon de karaoke set weer werd gebruikt. De omgeving is echt prachtig! Mooie vergezichten met rijstvelden en palmbomen, watertjes en heuvels. Onderweg nog even lekker in een hangmatten gelegen waarbij twee meisjes graag hun danskunsten aan ons wilden vertonen. Niet alleen kinderen groeten ons enthousiast. We haalden in een dorp een oudere fietser in op een krakkemikkige fiets. We zien hier niet veel fietsers en dus passeerden wij hem vriendelijk groetend. Vervolgens heeft hij alle krachten verzameld en is een tijdje met een grote glimlach naast ons gaan fietsen.

We hebben een hotelletje in het centrum van Chau Doc waar ook nog steeds feest gevierd wordt. Aangezien wij toch enige behoefte hadden aan rust hebben wij onze ereaders meegenomen en zijn op zoek gegaan naar een rustig plekje aan de rivier. We kwamen uiteindelijk terecht bij het meest luxe hotel van de stad. Hier hebben we heerlijk aan de rand van het zwembad met uitzicht op de rivier onder het grote genot van een overheerlijk biertje en wit wijntje genoten van de bedrijvigheid op de rivier en de mooie schemering. Het is trouwens nog een hele opgave om hier de straat over te steken. Zebrapaden worden hier compleet genegeerd en de scooters komen rijendik op je af op de rijbaan. Het is eerst goed naar links kijken en tussen de scooters door laveren naar het midden van de weg. Daarna hetzelfde maar dan uitkijken naar rechts natuurlijk. Gelukkig vallen wij hier wel op dus we hoeven onze gele hesjes niet te dragen.

Morgen op naar Long Xuyen, wat volgens het boekje een hele landelijke route gaat worden en waarbij we diverse keren met het pontje over moeten varen. We zijn benieuwd!

Afstand: 58,4 Gemiddelde snelheid: 18,9 Hoogtemeters: 124 Gemiddelde temperatuur: 34 Totale afstand tot nu toe: 1788